Purmerend/Beemster – De wereld wordt er niet veiliger op en dat heeft zijn weerslag op onze werkzaamheden.
Wat betekend dat zult u zich afvragen? Die verklaring is heel simpel. Overal doen journalisten met veel passie hun werk in alle nauwkeurigheid en respect voor de situatie en de eventuele slachtoffers.
De wereld om ons heen is te gevaarlijk geworden om dat nog langer veilig en met plezier te kunnen doen. Al langer hebben wij last van lieden die bij het minste of geringste roepen, ‘dit is nepnieuws.’ Zonder zich af te vragen wat dat met de veiligheid van nieuwsbrengers betekend, roepen zij wat ze maar willen.
Maar ook op sociaalmedia zijn commentaren en verwensingen vaak meer dan verwerpelijk. Onze werkzaamheden bestaan uit het brengen van nieuws in de breedste zin van het woord. Dat daar voor het publiek gevoelige onderwerpen tussen zitten, dat begrijpt iedereen.
Voorschriften
Journalisten zijn verplicht zich te houden aan onder andere de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG). Daarnaast letten zij erop dat slachtoffers bij aanrijdingen of andere calamiteiten volgens specifieke voorschriften in beeld gebracht worden.
Verschillende politici hebben er tegenwoordig zelfs het grootste genoegen in zich publiekelijk onbehoorlijk uit te laten over de media. Wie niet meewerkt aan hun propaganda zit je al snel in de beklaagdenbank.
De laatste tijd hebben wij in Purmerend en de Beemster te maken met veel vuurwapen- en ander buitensporig geweld. Nietsontziende vooral jeugdige criminelen lijken zonder geweten te handelen en slachtoffers te maken.
Slachtoffers
In de afgelopen weken zijn wij geconfronteerd geworden met een dodelijk- en zwaargewond slachtoffer na een schietpartij. Kort daarna staan onze fotograaf en cameraman op de stoep bij de zoveelste voordeur die aan flarden geschoten is.
Diezelfde avond ervoer ik als hoofdredacteur en eigenaar van Broca Media de angst om een van onze jongens te moeten verliezen. Direct na de melding beantwoorde ik aan de innerlijke noodzaak hen te moeten steunen. Op de plaats delict ben ik eerst opzoek gegaan naar beide collega’s.
Natuurlijk waren zij ongedeerd. Alleen de gedachte wat er had kunnen gebeuren maakte mij misselijk. Wij als redactie zijn altijd bezig met de hoogst mogelijke kwaliteit in onze onderwerpen te bereiken. Aan beeld en tekst wordt veel aandacht besteed. Daarbij proberen wij de redactieleden zo goed mogelijk op te leiden en te ondersteunen.
Competitiestrijd
Joey, één van onze fotografen is vaak als een van de eerste op de plek des onheils. Dat is natuurlijk zijn wens om snel en effectief nieuws te brengen. Tevens is dat zijn competitiestrijd met collega-uitgevers. Hetzelfde geldt voor Dennis onze cameraman. Ook die wil altijd met zijn neus vooraan staan om zo duidelijk mogelijk verslag te doen.
Beide mannen zijn daarvoor te bewonderen en genieten onze waardering. Dat zij elke dag weer een steeds groter veiligheidsrisico nemen mogen duidelijk zijn. De romantiek van het vak staat gelijk aan de spanning die journalisten tijdens hun werk ervaren. Alleen ons vak wordt zo langzamerhand te gevaarlijk en is het niet meer waard. De maatschappij waarin wij leven en werken is voorgoed veranderd.
Na redactieoverleg hebben wij besloten niet meer op elke 112 melding te rijden, voor vastgesteld te hebben of dat veilig kan. Journalisten bepalen aangekomen op de plek of zij hun werk kunnen doen of niet.
Schietpartij
Schiet- en steekpartijen gaan wij in ieder geval en per direct niet meer verslaan. Onze journalisten verdienen het om met respect behandeld te worden. Als wij hun veiligheid niet meer kunnen garanderen, dan houdt het gewoon op.
Dat wij hiermee stoppen is onze manier van waarschuwen dat het zoals het nu gaat, niet langer kan. Ook journalisten hebben gezinnen die ’s avonds thuis op hen wachten.
Anderen bekeken ook >>> Klik hier