Simon Bulthuis is ten einde raad. Alle mogelijkheden om John aan een woning te helpen lopen op niets uit. Het is vechten tegen een onoverwinnelijke reus. Alles zit op slot en niemand kan of wil meewerken.
Dit is weer het lot van John Ardech. Ongeveer twee weken geleden verliet hij het Hospice aan de Kooimanweg omdat zijn tijd erop zat. Hij was niet doodgegaan binnen de daarvoor beschikbare tijd. Samen met het Hospice werd er koortsachtig gezocht naar een oplossing maar jammer genoeg niet gevonden. John kon wel blijven, maar de daaraan verbonden onkosten waren voor hem niet op te brengen.
Simon zit ontgoocheld in de tuin als wij hem treffen. Stoïcijns kijkt hij voor zich uit met diverse papieren in zijn handen. “Dit is zo erg, deze man heeft al zoveel meegemaakt. Nou dit ook nog.” Mompelt hij. En dat is het ook, John zit nu tijdelijk is een soort van garage onder een drive-in woning in de Weidevenne.
Beddengoed
In de hoek staat een tweepersoonsbed met wat beddengoed. Daartegenover is een tijdelijk stelling gemaakt voor zijn televisie en op de grond liggen zijn weinige spullen. Het uitzicht is tegen de dijk waar het onkruid meer aandacht krijgt dan John zelf. Het uitzicht is zeer beperkt omdat er maar één raam in de ruimte aanwezig is.
Voor het sanitaire moet hij een verdieping hoger zijn en dat kost hem de nodige moeite. Wat de vooruitzichten zijn, weet niemand. “Ik zit nog steeds te wachten op een telefoontje van AVL in Amsterdam, dan weten we meer.”
Verzwakt lichaam
Voorlopig kan John niet meer doen dan afwachten en hopen dat er een medische dwaling is begaan. Bij een negatieve uitslag, is het afwachten hoe zijn ziekte zich ontwikkeld. Bij een positieve uitslag is er weer het opnieuw beginnen. Maar dan met een verzwakt lichaam en een geknakt vertrouwen in de wereld om hem heen.
Eén ding is gelukkig zeker, Simon zal hem ten koste van alles blijven steunen.