Column uit 2018 – Vanmorgen was ik wat aan de vroege kant voor mijn volgende afspraak.
Op het ruime parkeerterrein zette ik mijn auto in het daarvoor bestemde vak. Na mijn auto te hebben aangemeld met zo’n handig app-je dacht ik, “zo hobbelen met de geit.” Voor ik aan de overkant van de straat was aangekomen, brulde zo’n gele ‘M’ mij tegemoet. “Kom binnen, kom binnen, kom nou binnen.” Slaafs deed ik wat mij obsessief werd opgedragen.
Eenmaal binnen schrok ik van de herrie die werd veroorzaakt door een flinke berg schooljeugd. Dat neem ik aan want ze droegen allemaal zo’n rugzakje en een te strakke spijkerbroek met witte gympies. Ook altijd typisch dat jongeren veel geluid produceren, om gek van te worden. De één schreeuwt nog harder dan de ander. Waarbij er altijd wel één is die daar dan weer bovenuit komt.
Na bij zo’n futuristische paal mijn koffie en een hamburger te hebben besteld, ging ik rustig zitten, nou ja rustig. Met enige verbazing keek ik in het rond. Wat een drukte om net even voor elfen en dan ook nog op maandag. Voor mij lag een krant welke ik verveeld opensloeg. Een bekend landelijk dagblad wat je bij eeen duik uit het raam op driehoog achter altijd nog iets te lezen oplevert.
Eet smakelijk
Een vriendelijke medewerker kwam mijn bestelling brengen en wenste mij, “eet smakelijk”. De koffie was goed, dat is bijna altijd wel zo. En gek genoeg smaakte die hamburger naar meer. Behoedzaam begon ik aan de patat, maar dan wel zonder saus. Heerlijk eigenlijk terwijl toch iedereen wel weet dat dit niet de meest gezonde voeding is. Nou ja, morgen maar weer beter. Vandaag neem ik het er even van.
Inmiddels bladerde ik door de krant die het gebruikelijke moord en brand schreeuwde. Altijd mensen en meningen die elkaar tegenspreken of het absoluut niet met elkaar eens zijn. Dat heet nieuws tegenwoordig. En gek genoeg gaat het niet vervelen. Maar het lijkt wel een beetje de omgekeerde wereld. Politici die het beter vinden als zij de XTC legaliseren om de criminaliteit in de wielen te rijden.
Paul Depla houdt een betoog zo van, “waarom moet ik XTC verbieden als we alcohol gewoon toestaan. Snel denk ik, “zit hij nog in een trip of begint hij er net aan”. Gek eigenlijk, als we het niet kunnen winnen gaan we het legaliseren. Dat doen we ook al met de wiet en het fietsen op de stoep.
Blaastest
Het is zo’n beetje de wereld op zijn kop. Vorige week reed ik zoals gewoonlijk te hard over de A7 en ik kreeg daar een bon voor. Toen ik de agent vertelde dat wij het te hard rijden eigenlijk zouden moeten legaliseren, moest ik daarna ook nog een blaastest ondergaan. Of ik gedronken had en ja dat had ik, maar al twintig jaar geen alcohol. Zoek het maar uit dacht ik, sukkel.
Mijn oog viel op een grote blauwe pagina met een foto van Mark Rutte. Hij was echter niet alleen, hij had wat tekst om zich heen verzameld. Normaal lees ik dit soort van teksten nooit. Politiek interesseert mij niet. Het heeft nog nooit mensen bijeengebracht en zal dat in de toekomst toch ook verrassend genoeg niet doen. Omdat ik toch niets anders te doen had dan eten en wat lezen, begon ik aan die lap vaderlijke tekst.
En ik moet zeggen verassend. Hij vergeleek Nederland met een kwetsbaar vaasje. Dat vaasje daar moesten wij allemaal heel zuinig op zijn. En aan de andersdenkende deed hij de uitnodiging, “kom bij ons staan en neem de zorg voor dat vaasje op je”. Op zich goed bedacht. Alleen bij ons thuis stonden er altijd twee vaasjes met de klok in het midden. En die klok was weer van mijn Oma geweest, maar stond nu stil.
Kwartje
“Tijden veranderen”, dacht ik. Het verhaal was best goed geschreven en kwam betrokken over, je zou hem bijna geloven. Want snel moest ik denken aan de kwartjes die nooit meer verdwenen. En heel vroeger had je in Amsterdam Noord de scheepswerven die wel verdwenen. Zo ook Daf en de NDSM, allemaal weg. Jammer want het rode dorp in Amsterdam noord is nu een yuppen wijk.
Daar staan tegenwoordig de Porsche’s Panamera en de Hummers H2. Nee daar is het goede leven gelegaliseerd ten voordele van het grote kapitaal. Waarbij de voorspoed is af te meten aan de hoogte van de rode cijfers bij de geld verstrekkende bank. Dat heeft die politiek dan toch maar mooi voor elkaar, hebzucht wordt gesponsord en een spaarzaam leven bestraft. Net als met je auto de binnenstad in proberen te komen, niet meer mogelijk. Amsterdam is één groot gelegaliseerde fietsstad geworden.
Die fietsers vallen daar uit de lucht en bij een aanrijding krijgen ze ook nog gelijk en keert de verzekering de schade vrolijk uit ten koste van ons eigen risico. Menig ondernemer hield hierdoor het hoofd niet langer boven water, want die yuppen bestellen online en weten niet welke winkelier er ’s morgens op de fiets naar zijn kleine zaak rijdt.
Mister Spock
Rutte leeft nog in de tijd van de vaasjes en maakt daar graag de vergelijking mee. Aan het einde van het artikel gooide ik de patat en de hamburger naar binnen alsof het mijn laatste maaltijd was. Met hongerige ogen keek ik in het rond en wilde net als die jongere veel lawaai gaan maken. Welke tekstschrijver had voor een te dik salaris deze tekst geschreven, Mister Spock of captain Kurk? Deze gast is niet van deze wereld.
Kok, een kwartje. Depla het spaarloon. Rutte, nog duizend euro van te goed. Balkenende, zoet na het zuur. En ga zo maar door. Dat er wat moet gebeuren dat geloof ik, maar ons op een vaasje te laten passen. Dat kan alleen in Sesamstraat. Ook een leugen want Bert en Ernie bleken ook niet te vertrouwen.
Ik weet het politiek is aan mij niet besteed. En Rutte, droom maar lekker door. Eén ding moet ik hem meegeven. Vindingrijk is hij wel.