Column – Wie vandaag de dag zijn tv aanzet moet stevig in zijn schoenen staan.
Vooral wie op de late avond de uitgezonden programma’s wil bekijken moet een goede constitutie van geest en lichaam hebben. De meest vreemde figuren passeren de revue. Waarbij de programmamakers en presentatie er vaak nog een behoorlijke schep absurditeit bovenop doen, om het effect van een Romeinse arena vol gewelddadige leeuwen te bereiken.
Wie zich aan dit geestelijke junkfood overgeeft moet dan ook niet vreemd opkijken van mannen die het graag doen met hun eigen hond, terwijl hun schoonmoeder toekijkt. Of een pastoor met twee vriendinnen welke op hun beurt weer een verhouding hebben met een bootvluchteling.
Het meest verbaast mij tegenwoordig nog het vermaak waaraan wij vroeger de naam “de vuile was” gaven. Mensen volledig uit nood geboren die hun hele lek en gebrek op de buis aan tv minnend Nederland laten zien. Prachtig dat deze mensen in financiële problemen eindelijk geholpen worden. Waarbij we ons terecht de vraag mogen stellen, ‘zou dit nu ook gebeuren zonder al die camera’s.’
Prikkie
Welke badkamer zou nog functioneren zonder een klusprogramma’s als, ‘Paleis voor een prikkie.’. Waar zouden ruziënde buren nog heen moeten zonder Frank Visser op visite, die als aanvulling op zijn pensioen wat tv werk doet. Welke relatie houdt nog stand zonder de adviezen van Natasja Froger de vrouw van een multimiljonair die de grootste moeite heeft haar eigen man thuis te houden.
Wie durft er nog op straat met zijn hond zonder de Dog Whisperer of dokter Pol gezien te hebben. Laat staan en dat is echt de top, wie durft dankzij crimineel ‘tv junk food’ nog zijn auto te parkeren bij het plaatselijk asielzoekers centrum. Waarnaast nu een kinderdagverblijf en een Moskee gebouwd worden.
Het is toch zo langzamerhand de omgekeerde wereld, wie ‘s avond de deur al niet meer uit dorst te gaan. Zal dat na een avond luguber leedvermaak van een doodzieke pedofiele taxichauffeur met twee lekke banden, al helemaal niet meer naar bed durven. Waar stopt deze onzin toch of zijn we ervan overtuigd dat deze bende geen hersenletsel oplevert.
Personal computer
Je moet vandaag de dag al opletten of je kinderen wel of niet naar het nieuws van 8 uur kijken, een behandeling bij het GGZ kost al snel meer dan de gemiddelde Personal computer. Bomaanslagen, hongerende mensen en andere gruwelijke beelden vullen onze huiskamers.
En dan nog maar te zwijgen van die kaping waarbij een aantal gegijzelden het leven laten voor de belangen van hun belagers. In Syrië zijn ze 600.000 vluchtelingen kwijt, zeker een afslag te vroeg linksaf gegaan. Of hebben we nu weer een minister voor buitenlandse zaken die het verschil tussen Sinas en Bacardi niet weet. Vinden we het gek dat de halve jeugd zijn bolletje kaalscheert en zegt house, house en nog eens house. Of is dat nou ook alweer ouderwets en dompelen we ons onder in teksten van JeBroer, ‘Kind van de duivel.’
Wie nadenkt over deze overweldigende stortvloed van ‘deformatie’ moet toch tot de conclusie komen dat het zo niet langer kan. En eigenlijk, wij zijn er met z’n allen mooi verantwoordelijk voor. Want als wij er niet naar kijken dan zal geen programmamaker lekker slapen zonder eerst vast te stellen waar zijn kijkcijfers aan ten onder zijn gegaan.
Luilak
Wie nu niet voor zichzelf uitmaakt waar het te ver gaat zal het straks met brokken moeten doen. Je laat je kleine kinderen toch ook niet spelen in de middenberm van de A7 tijdens de ochtendspits. En ja hoor ik weet het, mijn ouders riepen het ook al, het is de tijd waarin wij leven. Welke tijd dan wel! ‘verdeetje’ als ik met luilak het lef had om de banden van de buurman zijn fiets leeg te laten lopen. Dan zat ik minimaal een dag op mijn kamer.
“Go, wat een strenge vader zeg”, ik hoor ik u al zeggen. En Ja, “dat klopt” maar ik had wel respect voor hem en de mensen in onze straat. De verantwoordelijkheid voor onze kinderen kunnen we niet leggen in de klauwen van onze elektronische oppas. Dat boze zwarte oog verminkt onze kostbare geesteskindjes. Maar wat dan, Bassie en Adriaan is al viermaal herhaald en Zwiebertje al lang met pensioen, o nee, al overleden.
Nou om eerlijk te zijn ik weet het ook niet. Maar zou het misschien een idee zijn om vanavond te zeggen. We zetten die bewegende schemerlamp maar eens niet aan. Wat een geweldige kick, niet mee kunnen praten over die vulkaanuitbarsting welke aangestoken bleek door twee ontspoorde pubers van gescheiden ouders in de overgang.