Column – Iemand die niet gehoord wordt, gaat steeds harder schreeuwen.
Afgelopen week voerde ik een gesprek met een niet nader te noemen wethouder. Hij uitte zijn zorgen over de toenemende kritiek op met name sociaalmedia. En eerlijk gezegd, na zijn betoog kon ik begrip opbrengen voor zijn zorgen.
De zorgen van het leven nemen alleen maar toe. Ondernemers worden op klaarlichte dag bedreigd en beroofd. Ouderen vallen als witjes ten prooi aan internet- en bankpasoplichters. Woningovervallen waarbij niets vermoedende bewoners slachtoffer worden zijn aan de orde van de dag.
Jeugd lijkt niets meer te interesseren. Vrolijk lachgas snuivend richten zij zichzelf en soms anderen ten gronde. Overlast is niet meer in de hand te houden en zwaarder straffen resulteert in geen enkele oplossing.
Maaiveld
Wie zijn hoofd boven het maaiveld uit weet te werken, krijgt op een slechte dag een brandbom tegen de voordeur. De vrije gedachte maakt plaats voor een dwangmatige obsessie van een groep andersdenkenden.
Een inbraak of straatroof vult het curriculum Vitae van menig jong aanstormend crimineel. Wij, de bovenwereld lijken de strijd te verliezen en zijn door talloze bedreigingen en kogelbrieven monddood gemaakt.
De wethouder heeft gelijk zeg ik dan. Hier is geen kruid tegen gewassen. Gelukkig doen we het allemaal zelf. Hoe haal je het in je hoofd om te pronken met een peperduur Rolex horloge. Weliswaar bekostigd met je stinkende best doen en keihard werken. Dat is de goden verzoeken!
Tweedeling
Waar haal je het vandaan om voor een deel van de gemeenschap de belangen te behartigen. En hoe durf je als oudere te genieten van je pensioen en je zorgzaam bij elkaar gesprokkelde vermogen. De tweedeling hebben we aan onszelf te danken.
Verdeel en heers is een oud begrip wat nog steeds van toepassing is. Kort gezegd, er is aan vrede geen geld te verdienen. Iedereen heeft een mening en iedereen weet het beter. Tijdens het Wereldkampioenschap voetbal hebben we van de ene op de andere dag 17 miljoen bondscoaches die het allemaal beter weten.
De coronacrises heeft ervoor gezorgd dat artsen en politici permanente beveiliging kregen. En de discussie of wij tenten plaatsen om vluchtelingen op te vangen gaat allang niet meer over de mensen die daar tijdelijk wonen.
Maxima
“De Nederlander bestaat niet”, zei koningin Maxima een paar jaar geleden en wat een waarheid sprak zij. Mopperen over de hoogte van de benzineprijs op een verjaardag en vervolgens op maandag de tank weer volgooien.
“Schiet mij maar lek”, denk ik dan…
Even terug naar onze wethouder. Binnen de politiek is het allang geen uitzondering meer om elkaar uit te maken voor rotte vis. Vaak gebeurt dat om de zogenaamde zieltjes te winnen. Kijk nou eens naar de tijd rondom de verkiezingen.
Gelukskoekjes
Dan is alles mogelijk. Knarrehoven en gratis openbaarvervoer voor ouderen maar ook betaalbare woningen zijn gelukskoekjes die als lokkertjes worden uitgedeeld. Dagen na de verkiezingen komt het uitruilen van standpunten met de eigen positie in het achterhoofd of de billen in het pluche.
Een oud werkgever vertelde mij eens “aan eenieder zijn vingers zit stroop.” Nonchalant haalde ik mijn schouders op en jaren later kreeg deze uitspraak inhoud.
Dat onze maatschappij aan het ontsporen is behoeft geen betoog. Onvrede is het gevolg van steeds harder schreeuwen en niet gehoord worden. Blijkbaar zijn we stikstofdoof.
Garen
Een uiterst begrijpelijke en duidelijk Nederlands-sprekende dame als Caroline van de Plas spint hier goed garen bij. Niet omdat zij van tevoren bedacht heeft, maar dondersgoed begrijpt wat er onder de mensen aan zorgen zijn. Dat is zo logisch als dat regen altijd naar beneden komt en de hemel blauw is.
Maar nu zijn de rapen gaar. Plots begrijpen politici de zeilterm ‘bakzeil halen’. Iedereen hangt aan de noodrem. Alleen jammer het leed is geschiet, niet voor ons want het werd wel tijd. Wat overblijft is het demoniseren van gezond verstand en terecht gewonnen verkiezingen afschrijven als beginnersgeluk.
Laten we hopen dat ze ongelijk hebben. De Nederlander staat weer op de kaart dankzij onze boeren en Van der Plas. En heel eerlijk gezegd, ’het is meer dan verdient.’ Alles in dit door God vergeten land wordt naar de knoppen geholpen door een paar hooggeschoolde idealisten.
Honger
De boeren moesten vlak na de tweede wereldoorlog meer en meer produceren om nooit nog toe te laten dat het volk honger zou hebben. Dat vond zijn oorsprong in de hongerwinter van oktober 1944 tot april 1945.
De boeren moesten ons land en haar bevolking redden en van eten voorzien. Dat hebben zij met verve gedaan en iedereen vrat mee. Ter wille van schaalvergroting werden kredieten verstrekt die zijn weerga niet kenden. Banken verdiende hier miljarden aan om vervolgens weer mee te werken aan het slopen van deze hardwerkende ondernemers. Vroeger noemde wij dat hoerengedrag. Daar waar geld tegen de plinten klots ontstaat corruptie.
Gedrag
Zoals gezegd, ‘wie niet gehoord wordt gaat steeds harder schreeuwen.’ Nederland heeft en laat dat duidelijk zijn, gekozen. Dus meneer de wethouder. U heeft het aan uw eigen gedrag te wijten.
Eénmaal gezeteld bent u doof geworden voor de noden van het volk dat u koos en die vertrouwde en hoopte, “morgen wordt alles beter”.
Kom op voor het volk en u wordt op handen gedragen.