Ongeveer drie maanden geleden maakte wij met John Ardesch een afscheidsfilm. Het was de bedoeling om zijn vrienden middels een video na zijn overlijden te bedanken.
Purmerend – Het liep gelukkig even anders, John overleed niet, maar knapte zelfs op. Iedereen stond verbaasd. Hier had niemand op gerekend. Een korte samenvatting:
John komt in het hospice aan de Dominee Martin Luther Kingweg. Daar kan hij in alle rust zijn laatste dagen slijten. Daar heeft hij in principe negentig dagen de tijd voor. Dat moet voldoende zijn omdat zijn oncoloog hem terminaal verklaart en zegt dat hij hooguit nog twee maanden te leven heeft.
Na de koffie
Juist op dat moment bellen wij van Broca Media aan en vragen of wij iemand die komt te overlijden mogen volgen. Nel Persenaire laat ons binnen en staat ons uiterst vriendelijk te woord. Na de koffie worden wij voorgesteld aan John. Een ras Amsterdammer en het klikt direct. Nergens een gevoel van afstand en binnen de kortste keren gaan we met John om alsof wij elkaar al jaren kennen.
Ook Simon Bulthuis komt in beeld en zijn zoon Wesley. Uiteindelijk filmen wij wekelijks de ontwikkelingen en John ontpopt zich tot een ware filmster. Hij heeft er plezier in en we besluiten om een video dankwoord op te nemen voor na zijn overlijden. Slecht weinigen weten hiervan, het is zo’n beetje ons geheimpje.
In die periode neemt hij heel emotioneel afscheid van zijn kinderen die zelf een heel weekeind op zijn kamer mogen verblijven. Na het weekeind gaan zijn kinderen naar huis met het idee, “we zien hem nooit meer.”
Morfine
Dan gaat de morfine naald die de pijn moet verzachten, ontsteken en hij krijg prednison toegediend. Na weken van heel slecht eten en overgeven, knapt John ineens zienderogen op. Hij gaat weer eten en komt zijn bed uit. Zijn ogen gaan weer stralen en zijn typische Amsterdamse humor komt weer terug.
Aan het einde van de negentig dagen is John niet overleden, maar springlevend. Dan wordt er koortsachtig gezocht door het hospice en gabber Simon Bulthuis naar een oplossing. John moet ergens wonen, maar waar?
Dan begint een korte zwerftocht beland John in een soort van garage om tijdelijk te wonen. Als door een wonder knapt hij steeds verder op en kan zelf weer een beetje een balletje trappen. En dat is natuurlijk prachtig, maar schept ook een nieuw probleem. Weken van onrust en twijfel breken aan.
Zenuwslopende weken
John komt meerder malen in het nieuws en haalt zelfs een uitzending van SbS 6. Hierna breken zenuwslopende weken van afwachten aan. Het hok waar hij zit is kaal en heeft geen behang op de muren. In de hoek staat een oud tweepersoonsbed. Het raam kan niet open en zijn tv staat op een snel in elkaar getimmerd bankje.
Simon loopt zijn benen onder zijn kont vandaan en regelt alles voor John. Van de bezoeken aan het Anthonie van Leeuwenhoek ziekenhuis tot de gemeente Purmerend voor een woning. Na de uitzending bij SbS 6 komt er schoot in de zaak. Een aantal directeuren van verschillende woningbouwverenigingen en de Wethouder wonen van Purmerend, trekken zich het lot van John erg aan.
En terecht. John heeft in zijn leven niets anders gedaan dan steeds weer de scherven bij elkaar rapen en opnieuw beginnen. Alleen deze keer is toch wel anders. De man is ondanks zijn stoerheid heel zwak. Tot veel lichamelijke inspanning is hij niet instaat. En hij heeft helemaal niets meer. Geen meubels, geen kasten vol met kleding, nee helemaal niets meer.
Eindelijk een woning
Wat hij wel heeft is sinds afgelopen vrijdag een woning waar hij weer een beetje tot rust kan komen en zijn kinderen kan ontvangen. Via Facebook zijn diverse spullen en meubels geschonken. Dus het begin is er weer. De komende weken gaat Simon iedereen bellen om te zien wat ze met de geschonken spullen kunnen.
Ondank deze niet comfortabele situatie lacht John weer. De komende tijd zal niet makkelijk worden. Zeker niet met de naderende feestdagen, maar hij leeft en heeft goede hoop op nog een aantal plezierige jaren met zijn kinderen.
Onderstaande video bevat zeer emotionele beelden.